10 πιο παράξενες νόμους της αρχαίας Ρώμης, το οποίο θα είναι περίεργος να μάθω

Ρωμαϊκό δίκαιο ήταν η κύρια σύγχρονη νομολογία. Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι δικηγόροι, οι δικηγόροι, εισαγγελείς, δικαστές και όλους όσοι ασχολούνται με το νόμο.

Ωστόσο, στην αρχαία Ρώμη, υπάρχουν νόμοι που τώρα φαίνεται όχι μόνο αγριότητα, βαρβαρότητα και το παρόν. Καλούμε μια ντουζίνα παραδείγματα.

Απαγορεύεται η φθορά μοβ

Η κύρια ενδυμασία ήταν η τήβεννος του Ρωμαίου πολίτη - ένα μεγάλο κομμάτι μάλλινο ύφασμα, το οποίο δένεται γύρω από το σώμα. Toga, ήταν συνήθως άσπρο, συχνά είχε ένα μοβ ή χρυσό ρίγες ή σχέδιο χρώματος. Πενθούντες φορούσαν γκρι ή μαύρο τήβεννο.

Ορισμένοι αυστηρούς κανόνες για την επιλογή του τήβεννος χρώμα δεν ήταν στη Ρώμη. Εκτός από ένα πράγμα: φορώντας ένα μοβ τήβεννος μόνο ο αυτοκράτορας μπορούσε. Επιπλέον, ο περιορισμός αυτός υπαγορεύθηκε από καθαρά ρεαλιστική εκτιμήσεις. Το γεγονός ότι το μοβ χρώμα σε εκείνες τις ημέρες ήταν εξαιρετικά δαπανηρή. Αυτό γίνεται μόνο στη Φοινίκη και έφερε στη Ρώμη με ειδική εντολή του αυτοκράτορα. Επιπλέον, προκειμένου να παραχθεί ένα επαρκή ποσότητα βαφής για βαφή ενός τήβεννος, που απαιτείται για να συντρίψει περίπου 10 tysyach οστρακοειδή. Έτσι ώστε μοβ ήταν κυριολεκτικά χρυσό.

απαγορεύεται ρολό μεγάλη γιορτή

Στην αρχαία Ρώμη, ήταν πολύ συχνές πρωτόγονες νόμου - οι νόμοι κατά της υπερβολικής πολυτέλειας σε ένα περιβάλλον, ρούχα, τρόφιμα και άλλα πράγματα. Ένας από αυτούς - ο νόμος Guy Ορχιδέες από 181 π.Χ. ε., τα οποία περιορίζονται οι δαπάνες για δεξιώσεις. Στη συνέχεια, πιο λιτή έκδοση του υιοθετήθηκε, η οποία ονομάζεται το νόμο Fanniev. Ο νόμος αυτός επέτρεψε τη θεραπεία στο σπίτι μου μέχρι τρία άτομα, και τις ημέρες της αγοράς - όχι περισσότερα από πέντε: εκείνες τις ημέρες υπήρχαν τρεις τον τελευταίο μήνα. Τροφοεφόδια τη δυνατότητα να μαγειρέψουν όχι περισσότερο από 2, 5 δραχμές, σε καπνιστό κρέας επιτρέπεται να περνούν το χρόνο όχι μεγαλύτερο από 15 ταλέντα, τα λαχανικά και τα φασόλια στην κατσαρόλα - όπως ο ίδιος είχε τη γη.

απαγορεύεται να κλαίει σε μια κηδεία

Οι κηδείες στην αρχαία Ρώμη ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα τελετή. Η απομάκρυνση του σώματος, ειδικά αν ο θανών ήταν ένας άνθρωπος των ευγενών και των πλουσίων, που συνοδεύεται από ένα κήρυκα. Πριν από το σώμα της παράδοσης του εδάφους ή κάψιμο στην πυρά, ο αείμνηστος, που συνοδεύεται από μια πομπή επιβουλής γύρω από την πόλη με την υποχρεωτική επίσκεψη στο φόρουμ. Κατά την έναρξη της νεκρικής πομπής ήταν μουσικοί, και αργότερα - οι πενθούντες, και στη συνέχεια η χορωδία, ο οποίος πραγματοποίησε την νεκρούς έπαινο, και μετά από τις ηθοποιούς που πραγματοποιούνται κωμικές σκηνές από τη ζωή του εκλιπόντος. Μετά τους ηθοποιούς μετέφεραν εικόνες που απεικονίζουν πράξεις του θανόντος (ειδικά αν αυτός ήταν στο στρατό), καθώς και των προγόνων μάσκες του.

Η πιο ευγενή και σεβαστούς άνθρωπος πεθάνει, το μεγαλύτερο των πενθούντων προσέλαβε στην πομπή του. Εντελώς ξένες γυναίκες που δεν γνωρίζουν τον θανόντα, κυριολεκτικά τραβώντας τα μαλλιά τους, μούγκρισε και γδαρμένο πρόσωπο, απεικονίζοντας τη θλίψη. Στο τέλος, φτάνουμε στο σημείο που το πένθος στην κηδεία μόλις απαγορευτεί, ώστε οι άνθρωποι δεν έχουν προσληφθεί των παραγόντων αυτών.

Ο πατέρας θα μπορούσε νόμιμα να σκοτώσει τον εραστή της κόρης του

Σε γενικές γραμμές, εν μέρει νομοθεσία μοιχεία αρκετά ρωμαϊκά είδους, αν και αντικατοπτρίζονται επαρκώς τα χρηστά ήθη και τα ήθη της εποχής. Αν ένας άνδρας που αλιεύονται γυναίκα του με έναν εραστή, έπρεπε να τους τόσο κλειδώσει στο σπίτι και να καλέσει τους γείτονες όσο το δυνατόν περισσότερο, έτσι ώστε να έχουν δει το γεγονός της προδοσίας. Μετά κατηγορήθηκε επισήμως ο άνθρωπος ήταν βέβαιος να πάρει διαζύγιο από τη γυναίκα του, για να τον να κατηγορηθεί για μαστροπεία. Στην περίπτωση του εραστή της γυναίκας του κατέληξε να είναι ένας ηθοποιός ή ένας απελεύθερος, ο άνθρωπος είχε το δικαίωμα να τον σκοτώσει. Αλλά αν ο πατέρας βρίσκει άγαμα την κόρη του και τον εραστή της, τότε έχει το δικαίωμα να τον νικήσει, ανεξάρτητα από την κοινωνική του κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, οι άνδρες συζύγους τους εξαπατούν με πόρνες, ηθοποιούς και άλλους φαύλο γυναίκα δεν είναι νόμιμα τιμωρείται.

Ο δολοφόνος γονείς θα έπρεπε να πνιγεί σε μια δερμάτινη τσάντα με τα ζώα

Για αυτό το είδος του θανάτου είναι συνήθως καταδικάστηκε Ρωμαίους που διέπραξε τη δολοφονία των στενών συγγενών. Και πνίγηκε ανθρώπους για εντελώς διαφορετικά σφάλματα και επίσης αρκετά συχνά. Αλλά είναι στους δολοφόνους των συγγενών στην τσάντα βάλτε το ζώο - ένα σκύλο, ένα φίδι ή μια μαϊμού. Σύμφωνα με μια δημοφιλή πεποίθηση ότι τα ζώα αυτά είναι πολύ κακό τιμήσει τους πατέρες τους. Τέλος πάντων, πνίγεται η ίδια στην τσάντα κατά τη στιγμή θεωρήθηκε πολύ ταπεινωτική και ανάξιο τρόπο να στερεί ένα πρόσωπο της ζωής. Αριστοκράτες συνήθως εκτελούνται με διαφορετικό τρόπο.

Οι πόρνες έπρεπε να βάψει τα μαλλιά τους σε έντονο κόκκινο χρώμα, ή

Ο ένοχος πολλές ρωμαϊκή κατάκτηση των στρατηγών στην Κεντρική Ευρώπη. Πολύ σύντομα η πρωτεύουσα μιας τεράστιας αυτοκρατορίας πλημμυρισμένο αιχμαλωσία των γυναικών από τη Γερμανία και τη Γαλατία. Τις περισσότερες φορές, το πήραν στα πορνεία ως σκλάβοι και πόρνες. Και δεδομένου ότι ανάμεσά τους κυριαρχείται ξανθιές και οι κοκκινομάλλες, σύντομα θα εκδοθεί επίσημη απόφαση που απαιτεί όλα τα ρωμαϊκά «πόρνες» βάψει ξανθά μαλλιά ή κόκκινο χρώμα, ώστε να μπορούν να διακριθούν από μια «αξιοπρεπή μελαχρινές.»

Για να αυτοκτονήσει, ήταν απαραίτητο να λάβουν την άδεια της Γερουσίας

Οι πολίτες τότε δεν επιτρέπεται να αυτοκτονήσει μόνο με δική τους. Αν οι άνθρωποι εξέφρασαν την επιθυμία να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με τη ζωή, έπρεπε να καταθέσει επίσημη αίτηση στη Γερουσία με μια λεπτομερή περιγραφή των λόγων που οδήγησαν τον για να πάρει ένα τέτοιο βήμα. Αν οι γερουσιαστές, μετά τη συνάντηση που βρέθηκαν αυτοί οι λόγοι ικανοποιητική, θα χορηγείται στον αιτούντα χωρίς δηλητήριο για τη φροντίδα της ζωής.

Ο πατέρας μπορούσε να πουλήσει τα παιδιά του στη σκλαβιά τρεις φορές

Ο πατέρας της Ρώμης, απολαύσαμε όλοι πολύ σοβαρή σχέση και είχε μια σειρά από αναφαίρετα δικαιώματα. Ένα από αυτά - το δικαίωμα να πωλούν τα παιδιά τους σε προσωρινή δουλεία. Ωστόσο, θα είναι προσωρινή ή μόνιμη, επιλύεται επίσης ο πατέρας. Στα σωζόμενα κείμενα, δεν υπάρχει καμία σαφής ένδειξη ως προς το τι είναι στην περίπτωση αυτή η σύμβαση και τα οποία έχουν περιορισμούς. Είναι γνωστό ότι κάποια στιγμή ο πατέρας θα μπορούσε να απαιτήσει ότι ο γιος έχει πωληθεί πίσω σε αυτόν. Στην περίπτωση αυτή, διατήρησε τον έλεγχο του παιδιού τους και θα μπορούσε να το πουλήσει και πάλι. Ωστόσο, ο νόμος των δώδεκα πινάκων επιτρέπεται να επαναλάβει την πώληση έως και τρεις φορές. Μετά από τρεις φορές οι πωλήσεις του γιου πλήρως απελευθερωθεί από την εξουσία του πατέρα του.

Μια γυναίκα μπορεί να φύγει από το σπίτι για τρεις ημέρες, να επεκταθεί η «δοκιμαστική περίοδο» πριν από τον γάμο

Σε γενικές γραμμές, εκείνη την εποχή στη Ρώμη, υπάρχουν τρεις τύποι του γάμου. Οι δύο πρώτοι ήταν σαν μια σύγχρονη επίσημη γάμο, αλλά το τρίτο είδος της σκέψης ότι ένα ζευγάρι θα τεθεί σε γάμο μόνο μετά από χρόνια συμβίωσης. Ένα είδος «δοκιμαστική περίοδο», κατά την οποία και οι δύο θα μπορούσαν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο και να καταλάβουμε αν πρέπει ή όχι να δεσμεύονται από τους δεσμούς της επίσημης γάμου. Έτσι, αν μέσα σε ένα χρόνο η γυναίκα έφυγε από το σπίτι του το μελλοντικό σύζυγό της περισσότερο από τρεις μέρες και τρεις νύχτες, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά και πάλι.

Ο πατέρας μπορεί να σκοτώσει νόμιμα ολόκληρη την οικογένειά της

Ειδικά λαμπρά αυτό εκφράστηκε στην πρώιμη περίοδο doimpersky Ρώμη. Ο πατέρας της οικογένειας θεωρήθηκε ένα ανώτερο στέλεχος της δυναστείας. Αυτός που χορηγούνται απόλυτα δικαιώματα μέσα στην οικογένεια. Εδώ ήταν και ο αρχιερέας, και ο εισαγγελέας και ο δικαστής και δήμιος αν είναι απαραίτητο. Ωστόσο, ακόμη και αν τα παιδιά καλλιεργούνται και να έχουν δικές τους οικογένειες, ενώ ο πατέρας τους ήταν ζωντανός, θεωρήθηκε η κεφαλή της οικογένειας. Ο ιδιοκτήτης και η σύζυγός και τα παιδιά, και οι σύζυγοί τους. Επιπλέον, ανήκουν στην πραγματική έννοια της λέξης. Σύζυγος, ένας πατέρας θα μπορούσε να έχει σκοτωθεί για προδοσία, κόρη του - για την πορνεία, τους γιους - για την τελούμενα αδικήματα.