Ταξιδεύοντας μέσα από τα βουνά του Νεπάλ

Λίμνη Tilicho - Ιμαλαΐων διαμάντι, μαγεία, παρθένο μέρος του πλανήτη, κρυμμένη από τα αδιάκριτα βλέμματα στο Νεπάλ Ιμαλάια, ανάμεσα στην ομώνυμη κορυφή αιώνιο πάγο. Tilicho θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες λίμνες μεγάλο υψόμετρο στον κόσμο, μήκος της λίμνης - 4 χιλιομέτρων, πλάτος - 1, 2 χιλιομέτρων, η λίμνη είναι σε υψόμετρο 4919 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Κι όμως αυτή η λίμνη είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα στον κόσμο, και σίγουρα ένα από τα πιο δημοφιλή ορεινές διαδρομές πεζοπορίας στον πλανήτη, Annapurna Circuit. Όποιος περνά μέσα από αυτή τη διαδρομή, ξέρει ότι αν σε Manang (Manang - ένα μεγάλο χωριό, πρωτεύουσα της περιφέρειας στη μέση της διαδρομής), στρίψτε αριστερά και πηγαίνετε προς το χωριό Kangsar (Khangsar), και στη συνέχεια, ανώτερης και ανώτατης ακόμα, μπορείτε να πάρετε και να δούμε με τα μάτια τους το θαύμα των θαυμάτων, μια λίμνη στο βουνό Tilicho.

Και πολλοί δεν φοβούνται ασθένεια του υψομέτρου και δεν είναι πολύ εύκολος τρόπος για να τη λίμνη, πηγαίνετε να δείτε Tilicho και τις γύρω εξωγήινο τοπίο με τα δικά τους μάτια. Αλλά για τον τρόπο από Manang να Tilicho ήδη γράψει πολλά, και το διαδίκτυο είναι γεμάτο από φύλλα που λαμβάνονται από τη νότια πλευρά, από την κατασκήνωση βάσης. Αλλά εμείς πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να βρει τουλάχιστον κάποια μνεία των άλλων, πιο πολύπλοκη, αλλά και πιο όμορφα και ενδιαφέροντα τρόπο προς τη λίμνη. Αυτή είναι η διαδρομή από Jomsom (Jomsom), μέσω Mesokanto πέρασμα (Mesokanto)

Έτσι, αυτό είναι για το πώς μπορείτε να πάτε στη λίμνη από Jomsom, και πώς ήταν μαζί μου, θέλω να σας πω και, το σημαντικότερο, σας δείχνουν οι φωτογραφίες από το ότι, η άλλη πλευρά της λίμνης, από το πέρασμα Mesokanto και ως μέρος του πάρκινγκ μου στη λίμνη.

Στη συνέχεια ημερολόγια μου, που έκανα στο τέλος της κάθε ημέρας:

Ημέρα 1

Ήρθα από Jomsom στη λίμνη Tilicho. Μακριά δεν είναι το ευκολότερο μέρα, όλη μέρα, ανέβηκε, σκόραρε 1912 μέτρα υψόμετρο. Προσπαθώ να θυμηθώ αν το έκανα πριν, και δεν θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, όπως έχω κάνει περισσότερα για την ημέρα δεν είχε σκοράρει και το σακίδιο που έχω αυτή τη στιγμή σε γενικές γραμμές δεν αποτελεί εύκολο, εκτός από σκηνές, υπνόσακους, θερμοφόρες, αγόρασα εκτός από ένα άλλο μπαλόνι φυσικού αερίου, όπως ότι έχω μείνει κάπου σε έναν τρίτο, ένιωσα ότι αυτό δεν είναι αρκετό, τόσο προληπτικής δύο κυλίνδρους. Τρόφιμα αγόρασα πολύ λίγα, κάπου στο ρυθμό μιας εβδομάδας, ξαφνικά θέλουν να παραμείνουν περισσότερο στη λίμνη. Λοιπόν, τον εξοπλισμό μου, όλοι μαζί, νομίζω, κάπου στα 30 κιλά φύλλα, ακριβώς πάνω από 25. Όμως, παρά βαρύ σακίδιο του, πήγα σήμερα με σιγουριά, χωρίς σούπερ προσπάθειες.

Από Jomsom, που πηγαίνει πέρα ​​από τη γέφυρα προς την απέναντι πλευρά του ποταμού, ήρθα για πρώτη φορά στο χωριό Tini (Thini), είναι πολύ κοντά, και από Jomsom σαφώς ορατά. Αμέσως μετά το χωριό άρχισε μια απότομη ανάβαση, που δεν τελειώνει όλες τις μέρες μας. Από καιρό σε καιρό θα συναντήσετε πέτρινα σπίτια, έχουν σχεδιαστεί για τις αίγες, πρόβατα και ποιμένες τους, αλλά οι άνθρωποι όπως τα βοοειδή, δεν ήταν, ίσως, όλα τα βοσκοτόπια.

Ο καιρός σήμερα δεν είναι ευχαριστημένοι μαζί μου, τα πάντα γύρω από τα αδιαπέραστα γάλακτος σφιγμένα τα σύννεφα, προβολή μερικές φορές υπερβαίνουν τα 20 μέτρα, αλλά μερικές φορές τα σύννεφα χώρισαν, δεν είναι εντελώς φυσικά, αλλά ήταν δυνατό να εκτιμηθεί το τοπίο και ήταν σαφές ότι γύρω από πολύ δροσερό.

Και το βράδυ, όταν άρχισα να αναζητήσει μια θέση κάτω από τη σκηνή, ξαφνικά κάτι ξεκαθαριστεί δραματικά και ήμουν σε θέση να εκτιμήσουν πλήρως όπου ήμουν σε θέση να πάρει σήμερα. Ναι, εδώ είναι επειδή σ 'αγαπώ! Σύντομα ανακάλυψαν μια φωτογραφική μηχανή και άρχισαν να πυροβολούν, αλλά η εκκαθάριση ήταν βραχύβια, μόλις 15 λεπτά βυθίστηκε ξανά στο γάλα και ψιλοβρόχι ψιλόβροχο, το οποίο σήμερα έχει σύντροφός μου όλη την ημέρα.

Και όμως, μέχρι να εκκαθαριστεί, είδα κατσίκες βουνό, σχεδόν το ίδιο όπως στον Καύκασο, είδα επίσης κατσίκες και αθόρυβα κινήθηκε προς την αθέατη πλευρά, και στη συνέχεια εξαφανίστηκε εντελώς κάπου. Μέχρι στιγμής, έβαλα σκηνές, σχεδόν πάγωσε τα δάχτυλά μου στο τόξο και το αλουμίνιο, ναι, υπάρχει ήδη πρέπει να θερμαίνεται. Ύψος σε μου GPS 4592 μέτρα.

Ημέρα 2

Ολόκληρο το βράδυ ήταν η βροχή, δεν βροχή, αλλά μια καλή βροχή. Το πρωί δεν σταματά, και φύσηξε αρκετά ισχυρό άνεμο, τα σύννεφα εξακολουθούν να είναι σφιχτό, αλλά ελαφρώς χωρίσαμε, και μπορείτε να δείτε τα γύρω βουνά. Τα λευκά κορυφές των βουνών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχει ένα μικρό παραπάνω δεν έχουν καμία βροχή και το χιόνι. Παρά το γεγονός αυτό δεν είναι φιλική προς τον καιρό, είχα πρωινό και άρχισαν να μαζεύονται στο δρόμο. Η εξωτερική θερμοκρασία είναι κοντά στο μηδέν, τα χέρια κατάψυξη, έπρεπε να φορούν γάντια. Πηγαίνετε αργά, για να αναπνεύσει, δεν είναι πολύ εύκολο, αλλά νιώθω καλά σε γενικές γραμμές. Πριν είδε ένα σημάδι, ένα σημάδι για κάποιο λόγο δεν ήταν στην πλευρά, η οποία σκέφτηκα να πάω, για κάποιο λόγο νόμιζα ότι το πέρασμα προς τα αριστερά. Έφτασε το πιάτο, είναι, επί του δείκτη είναι γραμμένο Tilicho και το βέλος να δείχνει πού πάω δεν θέλει.

Κοιτάζοντας πιο κοντά προς την κατεύθυνση όπου το βέλος, θα μπορούσα να δω ένα μικρό μονοπάτι που πηγαίνει κάπου με το λευκό κορυφές και έχασε στην διαφαινόμενη πάνω τους από τα σύννεφα, το πρόσωπό μου με τη βροχή άνεμος drumming και το χιόνι, και ήταν σαφές ότι ακόμη και στα 200 μέτρα πάνω από σμιλεύει πραγματικό χιονόπτωσης . Πριν από τα μάτια μου πέταξε εικόνα, όπως σε μια χιονοθύελλα, κάπου στα σύννεφα, ψάχνει για τον τρόπο με τη μπάλα, και δεν μπορώ να το βρείτε.

Μετά στέκεται ακίνητος για μια στιγμή, τελικά συνειδητοποίησα ότι τώρα διασχίζουν πάνω στην πλευρά της λίμνης δεν λάμπει, είναι απαραίτητο να πάει πίσω και να περιμένουν για το αύριο, με την ελπίδα ότι ο καιρός θα έχει το έλεος, και θα είναι σε θέση να περάσει στην άλλη πλευρά. Ενώ επιστρέφουν, βροχή με τον άνεμο να ενταθούν, ρύθμιση σκηνές μετατράπηκε σε όλο πρόβλημα, αλλά κατάφερα, μια σκηνή που τη μέγιστη σκληρό, σταθερό πέτρες, Κορδόνια τεντωμένο όλα φαίνεται ασφαλές.

Εδώ κάθομαι πίνοντας τσάι, γράφοντας αυτό και ακούγοντας το ουρλιαχτό του ανέμου και το drumming στην σκηνή της σκηνής, να καθίσει και ελπίζω ότι η αυριανή καιρικές συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές για μένα.

Μετά το γεύμα, βροχή κινείται στο χιόνι και ο άνεμος φαίνεται να είναι πιο εντατική. Η σκηνή, ακόμα και στην τουαλέτα δεν βγαίνουν, γιατί το χιόνι υγρή και σμιλεύει με τέτοια ένταση ώστε ό, τι γίνεται αμέσως υγρό, ακόμη και το γεγονός ότι η ιδέα δεν πρέπει να βραχεί. Αυτό είναι ίσως το πιο καταχθόνιο καιρός στην οποία έτυχε να πέσουν στα βουνά, όλη την ημέρα καθόταν σε μια σκηνή έξω από αυτό δύο φορές σε δύο λεπτά για να πάρει νερό. Είναι ήδη βράδυ, ήταν σκοτάδι, αλλά η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί, εξακολουθεί να χιονίζει, ο άνεμος εξακολουθεί, ακόμα σύννεφα, καλά, ίσως η ένταση χιόνι είναι ελαφρώς μειωμένη. Δεν ξέρω καν τι να κάνω, εγώ σίγουρα θα Ελπίζουμε ότι θα ξεκαθαρίσει αύριο το πρωί, να πάει πίσω στην Jomsom δεν είναι πολύ επιθυμητή.

Ημέρα 3

Το πρωί ο καιρός φαίνεται λίγο καλύτερα ήταν ο άνεμος, όμως, δεν το έκανε στίχο, αλλά η βροχή σταμάτησε σχεδόν, κατά καιρούς να σπάσει νιφάδες χιονιού με τα σύννεφα προεξέχοντα, αλλά πολύ καλύτερα από ό, τι χθες. Συννεφιά αλλά ακόμα σταθερή, ελαφρώς αυξημένα, ίσως, αλλά ακόμα σφιχτό. Αποφάσισα ότι θα προσπαθήσει να χειριστεί, έφαγε πρωινό, συσκευάζονται και άρχισαν να ανεβαίνουν. Αλλά ενώ ήμουν με το πρωινό και φεύγουν, ο καιρός άρχισε να επιδεινώνεται και πάλι και στην πραγματικότητα, όταν άρχισα να σηκωθεί, ο καιρός δεν είναι πολύ διαφορετικό από το χθεσινό. Κατ 'αρχάς, δεδομένου ότι δεν έχουν ακόμη ανέβηκε στην περιοχή χιόνι, η διαδρομή θα μπορούσε να δει καθαρά, και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα πάει δεξιά.

Αυτό είναι κάτω από ένα μικρό Dolinka ήμουν σκηνή.

Αλλά όταν πήγα μέχρι το χιόνι, τότε ήδη δεν ήταν σαφές πού να πάνε, γιατί ολόκληρη η πλαγιά κοιμόταν αξιοπρεπές κρεβάτι, κλείνοντας όλα τα στοιχεία για τη διαδρομή. Αλλά σε γενικές γραμμές, ήταν σαφές από πού να αναρριχηθεί, όπου το ίδιο το πραγματικό πέρασμα, και ήμουν έτοιμος μέχρι, πιθανότατα σε μέρη όπου δεν έχετε πάει εκεί, αλλά είμαι σκληρά για να αναρριχηθεί. Ναι, αυτό είναι κωδικοποιημένο, μερικές φορές σχεδόν με τα τέσσερα, στο τέλος της πλαγιάς έγινε εντελώς αγενής και δεν είναι εύκολη σακίδιο μου και προσπάθησε να με σύρετε προς τα κάτω.

Ο καιρός, εν τω μεταξύ, όλο και χειρότερη κυριολεκτικά κάθε λεπτό, το χιόνι ενταθεί, νέφωση είναι πολύ πυκνή, ορατότητα έως και 10 μέτρα από τον άνεμο, που ήταν, όπως ήταν κρυμμένα και γι 'αυτό δεν με ενοχλεί.

Όταν βγήκα στην κορυφή του περάσματος, ο καιρός ήταν τόσο, όπως λένε, είναι στο Elbrus, όταν οι άνθρωποι δεν είναι πλέον διάκριση μεταξύ του τι μπορεί να ήταν, και δεν θα επιστραφούν. Αυτό είναι το είδος των καιρικών ήμουν στο δελτίο, ο άνεμος εδώ έχει ένα φράγμα, το πιο πυκνή συννεφιά και το χιόνι με αυτό τον άνεμο mol σαν ... σαν τρελός αυτός mol. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι ορατή σε όλα τα nicherta, αλλά είναι μια στενή κορυφογραμμή, η οποία δεν έχει ούτε πέτρες, ούτε καταθλίψεις, αλλά να προχωρήσουμε περισσότερο ήταν αυτοκτονικό και έπρεπε να σκεφτώ κάτι, έπρεπε με κάποιο τρόπο να βάλει επάνω μια σκηνή. Η μέγιστη του τι θα μπορούσε να κρύψει από αυτόν τον άνεμο και το χιόνι - είναι nametonny στηθαίο χιόνι, εδώ σε αυτό το χιονισμένο στηθαίο, στην υπήνεμη πλευρά, άρχισα να ανακαλύπτω τον εαυτό τους μια πλατφόρμα κάτω από μια τέντα. Όταν ο τόπος ήταν έτοιμο, είχε το πιο δύσκολο - είναι να θέσει τον εαυτό της τη σκηνή, γιατί ο άνεμος είναι πολύ ισχυρή, αυτό από μόνο του θα πάνε καλά, πολύ προβληματική. Αλλά έβαλα το δικαίωμα σκηνή, έσυραν πέτρες, τσιμέντο, επικαλύπτονται με χιόνι, σε μια λέξη δεν περνάει από το χέρι μου για την περαιτέρω μόνο θα μπορούσε να προσευχόμαστε ότι ο άνεμος έγινε ακόμη πιο ισχυρή και μου φύσηξε μακριά με αυτό το εύρος με αυτό το εμπόδιο το χιόνι μου

Η πρώτη φορά που παίρνω σε αυτό το χάλι, ψηλά στα βουνά, στο πέρασμα 5250, κάθεται σε μια κορυφογραμμή σε μια κόλαση ενός κακές καιρικές συνθήκες, και ελπίζω ότι όλα θα κοστίσει. Εκτός από το γεγονός ότι ήλπιζα ότι όλα θα κόστιζε, είμαι ακόμα να σκεφτόμαστε τι πρέπει να γίνει με αυτό το πέρασμα προσφέρει εκπληκτική θέα και είμαι ακόμα ελπίζοντας ότι ίσως το βράδυ, από το βράδυ ή το πρωί ξεκαθαριστεί, και μπορώ ακόμη ότι -ότι αφαιρεθεί. Αστεία, ναι, εδώ είναι απαραίτητο ότι για να επιβιώσει, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάτι για να πυροβολήσει. Μέχρι το βράδυ έγινε κάτι σαν ένα μικρό raspogazhivatsya, εγώ ακόμα βγήκε από τη σκηνή με μια φωτογραφική μηχανή και πυροβόλησε ένα ζευγάρι των πυροβολισμών που είχαν τουλάχιστον κάποια ιδέα για το πώς φαίνεται εδώ, αλλά μόνο 20-30 λεπτά μια νέα αναταραχή με νέα δύναμη και έξω από τη σκηνή μου δεν είναι πλέον έξω.

Αλλά παραδόξως, δεν είχα το γεγονός ότι αποφάσισε σήμερα να πάει στο πέρασμα, τότε έχω μια πραγματική περιπέτεια, και εκεί θα καθίσει στον πυθμένα της θάλασσας, και περίμενε για τις καιρικές συνθήκες ή τη γενική θα επιστρέψει στην Jomsom. Φυσικά, πίσω ή να καθίσετε και να περιμένετε - αυτό είναι καλύτερο από το να πεθάνει, αλλά για κάποιο λόγο πιστεύω ότι τα πάντα θα κοστίσει, περιμένω από τον εφιάλτη το πρωί και ο καιρός γίνεται πιο στοργική, και μπορώ να προχωρήσω.

Ημέρα 4

Ξύπνησα πριν από την ανατολή του ηλίου, και νομίζω ότι ξύπνησα τη σιωπή. Ναι, το ουρλιαχτό του ανέμου σταμάτησε, σταμάτησε να κοπανάω τη σκηνή και το χιόνι σταμάτησε πατώντας κόλασης κρουστά του στην σκηνή. Κοίταξα έξω από τη σκηνή, και δεν υπάρχει χώρος, ομορφιά, φαντασία, απροκάλυπτη, γυμνή μαγεία. Πήγα να πυροβολήσει.

Σταματήστε μπορούσε μόνο όταν ο ήλιος ήταν πολύ υψηλό και νομίζω ότι κάτι που ήταν σε θέση να πιάσει. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι ο ήλιος έχει αυξηθεί, Dubakov ο δρόμος ήταν αξιοπρεπές, και ο άνεμος, αν και το στίχο, αλλά ακόμα λίγο λάκκο τέφρας και μόλις σε συνδυασμό με περίπου -10 βαθμούς ήταν αρκετό για να συνεχώς χορό σύλληψη .

Μετά τους πυροβολισμούς, το πρωινό και οι φόροι, πήγα με την πρόθεση να πάει στο πάρκινγκ δίπλα στη λίμνη, όπου ήμουν δυόμισι χρόνια πριν. Μου φαινόταν ότι για να πάει γύρω από τη λίμνη και την έξοδο στο χώρο στάθμευσης δεν θα είναι δύσκολο, τι είναι εύκολο και κοντά, αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι δεν είναι αρκετά ο τρόπος που σκέφτηκα.

Το πρώτο εμπόδιο ήταν δύο πλαγιά με sypuhoy, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είχε κλείσει από το χιόνι, μερικές φορές δεν είναι απόλυτα, και η διαδρομή ήταν εύκολο να εντοπιστούν, αλλά μερικές φορές δεν ήταν ορατή σε όλους, που με τη σειρά περίπλοκη προώθηση μου.

Σε ορισμένα σημεία το χιόνι με διαφάνεια sypuhoy προς τα κάτω, και είμαι μαζί της, σε τέτοιες στιγμές, όλο το βάρος της μετάβασης για να κολλήσει, και μερικές φορές άρχισε να σέρνεται προς τα κάτω. Η προς τα κάτω - είναι υψηλή και πολύ, σε γενικές γραμμές, κάτω εγώ δεν ήθελα. Κατά τη διάρκεια της μετάβασης σε αυτά τα δύο σέρνεται κάτω από τις πλαγιές, έλαμψε μέσα μου το αίσθημα μια τέτοια ενδιαφέρουσα αίσθηση που έχω μια-δυο φορές πριν από έμπειρους, μια αίσθηση της πιθανής θάνατο.

Έχω πολλά που μπορώ να μιλήσω για το θάνατο, ότι κάθε ένας από εμάς, και δεν είμαι εξαίρεση, μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε αυτή την έκθεση, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζω την έκθεση αυτή, παρ 'όλα αυτά γνώση, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο θάνατος είναι κάπου μακριά, σίγουρα θα έρθει, αλλά όχι τώρα. Και τότε υπήρχε μια από τις λίγες φορές στη ζωή μου, όταν έχω την αίσθηση ότι ο θάνατος μπορεί να έρθει τώρα, αυτό είναι σωστό με το επόμενο βήμα, και αυτό το συναίσθημα, αυτή την αίσθηση του δυνατού θανάτου, που προκαλεί είναι τόσο συλλέγονται, γνωρίζετε, εδώ και τώρα και πουθενά μεγαλύτερος Έτσι, μετά από αυτές τις πλαγιές με sypuhoy πέρασα μέσα από ένα μικρό φαράγγι στο κάτω μέρος της οποίας δεν καταλαβαίνω πού κάτω όπως το μονοπάτι δεν ήταν ορατό, αλλά όλα είναι μια χαρά, κανένα έγκλημα. Επιπλέον, μετά το φαράγγι λίγο καιρό ευδιάκριτο μονοπάτι, ένα κομμάτι από το χιόνι και να πάει να διασκεδάσουν, αλλά στη συνέχεια, όταν η λίμνη έχει μείνει διαχωρίζεται από μένα αρκετά υψηλή κορυφογραμμή, και άρχισε να υπάρχει ένας εφιάλτης. Υπάρχει χιόνι που είχαν συσσωρευτεί τόσο πολύ που μερικές φορές μου έφτασε από τη μέση και πάνω και την ταχύτητα της κίνησης μου μειώθηκε σχεδόν στο μηδέν.

Αλλά το χειρότερο πράγμα ξεκίνησε όταν έφτασα στο λατομείο, είναι σχεδόν στην έξοδο αυτής της σειράς, πριν από την έναρξη της καθόδου άμεσα στη λίμνη. λατομικού χώρου μπορεί να είναι 400 μέτρα, ελάχιστα περισσότερο. Αλλά όλα αυτά σωρός από πέτρες που καλύπτει ένα στρώμα χιονιού και δεν δει πού έρχεστε, σε μια πέτρα ή μια τρύπα ανάμεσα στις πέτρες. Συνήθως, όταν θα πάτε σε αυτές τις πέτρες χωρίς χιόνι, στη συνέχεια, επιλέξτε προσεκτικά πού να βάλει το πόδι σε μερικές από τις πέτρες, και στη συνέχεια όλοι το ίδιο που πηγαίνουν με τα μάτια σας κλειστά, δεν ξέρετε τι είναι κάτω από το πόδι σας, όπου αποτυγχάνει.

Θα ήθελα να πω ότι για να σπάσει ένα πόδι σε μια επαναφορά λατομείο - ένα κομμάτι κέικ, έτσι μπήκα προσεκτικά το δυνατόν, και προσπάθησε να ελέγξει το ραβδί είναι το μέρος όπου θέλω να βάλει το πόδι, με αποτέλεσμα τα 400 μέτρα, πήγαινα κάπου για περίπου μία ώρα. Με τον τρόπο ακριβώς στην περιοχή του λατομείου, σαν ένα ακόμη πέρασμα, στο χάρτη είναι απλά αναφέρεται ως ένα πέρασμα, χωρίς όνομα. Το ύψος εδώ ήταν 5378 μέτρα.

Μετά από αυτό πήγε κάτω στη λίμνη και πάλι, δεν καταλαβαίνω πού, ώστε να κατανοήσουν όπου είναι απαραίτητο - ήταν δύσκολο, πολύ χιόνι. Αλλά πήγα προς τα κάτω στη λίμνη, πήρε την τελευταία πάρκινγκ του και ήταν πολύ χαρούμενος που τελικά κατάφερα να. Ήμουν χαρούμενος σαν να μην είχε πάρει για να Tilicho, αλλά τουλάχιστον έκανε μια σόλο ανάβαση του Έβερεστ χωρίς οξυγόνο. Βάλτε μια σκηνή, μαγειρεμένο φαγητό τους, αργά για να πάρετε το δείπνο, αλλά τόσο νόστιμο, τρώνε και να νιώσετε σαν στο σπίτι, όλα είμαι στη λίμνη, το μονοπάτι προς Manang μακριά γεμιστό, ο κίνδυνος δεν έχω πλέον να απειλήσει, μπορείτε να απολαύσετε το γύρω τοπίο και να βγάλετε φωτογραφίες.

Ημέρα 5

Σήμερα, απλά περπάτησε και της σκέψης και της σκέψης, φωτογράφηση, απολαμβάνοντας τον καλό καιρό και την ενότητα μεταξύ τους και τον έξω κόσμο

Ημέρα 6

Ξύπνησα στις 3:15, κοίταξα έξω από τη σκηνή και κοίταξε στον ουρανό και είδε τη αστέρια, klasss. Γρήγορα βρασμένο ίδια βραστό νερό, bungled kofeochku, έφαγε τα μπισκότα και πήγε να πιάσει τα αστέρια. Ανέβηκε στο σημείο των γυρισμάτων, το οποίο απογειώθηκε χθες τα ξημερώματα, άρχισα να πυροβολήσει, αλλά αποδείχθηκε ως κάτι όχι πάρα πολύ, από το παγετώνα ήρθε σύννεφο κλείνει μόνη της και μέρος του ουρανού παγετώνα, υπάρχει ένα μήνα, με αποτέλεσμα στο προσκήνιο πραγματικά δεν τονίζεται. Η Αφροδίτη όμως φωτιστικά σαν τρελός, αν κάποιος μου ό, τι και τονίζει, ήταν εκείνη, η Αφροδίτη. Αφού έκανε μερικές βολές, η μπαταρία πέθανε, πήρε εξιτήριο, και στη συνέχεια υπήρξε ο παγετός, καλά, τα πάντα σε αυτό το πεφταστέρι ουρανό έληξε, και έχει ήδη αρχίσει να ασχολούνται με την αυγή. Αλλά είμαι μαγνητοσκόπηση αυτό δεν άφησε και πήρε την μπαταρία στην τσέπη του και πήγε σε μια διαφορετική θέση, περιμένοντας τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Αυτή η μπαταρία έχει αποφορτιστεί πλήρως, ακόμα otsnimal όλο το πρωί και στη συνέχεια και πάλι στο δρόμο για Manang για ένα ζευγάρι των πυροβολισμών αριστερά, αλλά μόνο λίγοι, και δεν υπάρχει σε αυτό το μεταβατικό στάδιο ήταν αυτό του sypuhe σουτ, καλά, τίποτα δεν θα είναι λόγος για να επιστρέψει, όχι μακριά από εδώ

Έτσι, μετά από ένα πρωί γυρίσματα έφαγα πρωινό, συσκευάζονται και πήγε να Manang. Στο δρόμο από την κατασκήνωση βάσης στη λίμνη Tilicho μου άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα τους ανθρώπους, την πρώτη για τις τελευταίες πέντε ημέρες. Η κατασκήνωση βάσης έχει αυξηθεί στα δυόμισι χρόνια που ήμουν εκεί δεν είναι, τότε υπήρχε μόνο ένα μπαλκόνι, και τώρα υπάρχουν δύο, και το τρίτο κτίριο είναι ήδη ολοκληρωθεί. Και η διαδρομή της sypuhe γεμάτο εξαιρετικό, τίποτα δεν κινείται από το πουθενά, δεν σέρνεται μόνο που χρειάζεται είναι να ματιές πάνω ότι η πέτρα δεν είναι η λέξη, καθώς και η διαδρομή έγινε πολύ καλύτερα

Πριν Manang επιτευχθεί χωρίς περιπέτειες, οι άνθρωποι μερικές φορές αλιεύονται, αλλά λίγο. Manang ήμουν πολύ χαρούμενος να δω, γιατί μου αρέσει αυτό το μέρος, αλλά και επειδή είμαι σε αυτό το δρόμο του από όπου δεν ήταν τόσο εύκολο να το κάνουμε Ζήτω, είμαι σε Manang. Και denok σήμερα μακρά γύρισε και στάθηκε ακόμα νύχτα, απογειώθηκε, και επρόκειτο να Tilicho Manang κυμάτισε πριν, και δεν μου πείτε ακριβώς τόσο πολύ κουρασμένος, κουρασμένος, φυσικά, αλλά με μέτρο.