12 πιο διάσημα ξίφη, τα οποία αποτελούνται θρύλοι

Λεπίδες και ιατρικό

Sword ήταν πάντα ένα ευγενές όπλο. Ιππότες αντιμετωπίζονται λεπίδες τους, ως σύντροφος, και, έχοντας χάσει το σπαθί του στη μάχη, ο πολεμιστής οι ίδιοι που καλύπτεται με ανεξίτηλη ντροπή. Μεταξύ των διάσημων εκπροσώπων αυτού του τύπου κόψη όπλων έχει τη δική του «γνωρίζουν» του - το περίφημο λεπίδες, οι οποίες, σύμφωνα με το μύθο, έχουν μαγικές ιδιότητες, για παράδειγμα, να θέσει σε φυγή τον εχθρό και να προστατεύει το αφεντικό του. Σε αυτές τις ιστορίες υπάρχει κάποια αλήθεια - τεχνούργημα σπαθί στο είδος του θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους υποστηρικτές του ιδιοκτήτη του. Σας παρουσιάζουμε τις 12 πιο γνωστά θανατηφόρα κειμήλια της ιστορίας.

1. Sword στην πέτρα

Πολλοί άνθρωποι θυμούνται το θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου, αφηγείται την ιστορία για το πώς ο ίδιος βύθισε το ξίφος του στην πέτρα για να αποδείξει το δικαίωμά του στον θρόνο. Παρά την απολύτως υπέροχη ιστορία, που θα μπορούσε να βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα μόνο πολύ αργότερα ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του θρυλικού βασιλιά των Βρετανών.

Στην ιταλική παρεκκλήσι Monte Siepi αποθηκεύονται κατ 'αποκοπή σταθερά εδραιωμένη με λάμα του, στο οποίο, σύμφωνα με ορισμένους ανήκε ιππότης της Τοσκάνης Galgano Guidotti, ο οποίος έζησε στην XII αιώνα.

Σύμφωνα με το μύθο, Guidotti διακρίνεται άσχημη διάθεση, και οδήγησε μια αρκετά έκλυτο τρόπο ζωής, έτσι ώστε όταν ήρθε σ 'αυτόν ο αρχάγγελος Μιχαήλ, και τον προέτρεψε να ακολουθήσει το δρόμο των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον Κύριο, που είναι να πάει στους μοναχούς. Γέλιο, Ιππότης είπε ότι για να φύγει το Μοναστήρι θα ήταν τόσο δύσκολο να κόψει την πέτρα, και να επιβεβαιώσει τα λόγια του, χτύπησε το μαχαίρι που βρίσκεται βράχο κοντά. Αρχάγγελος αποκάλυψε επίμονες θαύμα - η λεπίδα είναι εύκολα τέθηκε σε πέτρα, και το πληγέν Galliano και τον άφησε εκεί, και στη συνέχεια πήρε το δρόμο για τη μεταρρύθμιση και αργότερα αγιοποιήθηκε, και η φήμη του σπαθιού τρυπημένα πέτρα του, εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Εκθέτοντας εφάπαξ και το σπαθί της ανάλυσης του ραδιενεργού άνθρακα, Πανεπιστήμιο της Παβία, το προσωπικό Luigi Garlaskelli διαπίστωσε ότι ένα μέρος της ιστορίας μπορεί να είναι αλήθεια: η ηλικία του πέτρα και το ξίφος έχει περίπου οκτώ αιώνων, που είναι ίση με τη διάρκεια ζωής άρχοντα Guidotti.

2. Kusanagi

Το μυθικό ξίφος για αιώνες ένα σύμβολο της δύναμης των ιαπωνικών αυτοκράτορες. Kusanagi (σε μετάφραση από Jap - .. «Sword χόρτο αποψιλώνονται») είναι επίσης γνωστή ως Ame-nomurakumo-χωρίς Tsurugi - «σύννεφα συλλογή σπαθί του ουρανού.»

Ιάπωνες επική αναφέρει ότι το σπαθί βρέθηκε το Susanoo άνεμος θεός στο σώμα του δολοφονηθέντος τους vosmigolovogo δράκο. Susanoo έδωσε λεπίδα αδελφή, τη θεά του ήλιου Amaterasu, αργότερα, ήταν σε εγγονό της Ninigi, και μετά από λίγο πήγε στο ημίθεος Jimmu, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρώτος αυτοκράτορας της Ιαπωνίας.

Είναι ενδιαφέρον ότι η ιαπωνική κυβέρνηση δεν έχει ποτέ εκτεθεί το σπαθί στο κοινό, αλλά, αντίθετα, προσπάθησε να το κρύψει μακριά από τα αδιάκριτα μάτια - ακόμη και κατά το σπαθί στέψης πραγματοποιείται τυλιγμένο σε ένα πανί. Προφανώς είναι αποθηκευμένα σε Atsuta Σίντο ιερό βρίσκεται στη Ναγκόγια, αλλά καμία απόδειξη της ύπαρξής του δεν είναι.

Sole ηγεμόνας της Ιαπωνίας, ένα δημόσιο κείμενο να αναφέρει το σπαθί, ήταν αυτοκράτορας Χιροχίτο (Χιροχίτο): να παραιτηθεί από το θρόνο μετά την ήττα της χώρας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, κάλεσε τους υπουργούς εκκλησία για να κρατήσει το σπαθί, ό, τι μπορεί.

3. Dyurandal

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι ενορίτες παρεκκλήσι Εσωτερικών Dame, που βρίσκεται στην πόλη της Rocamadour μπορούσε να δει κολλήσει στον τοίχο του σπαθιού, το οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, ανήκε στο Roland - ήρωα των μεσαιωνικών επών και τους θρύλους, πραγματικά υπήρχε. Σύμφωνα με το μύθο, ο ίδιος έριξε μαγικό σπαθί του, προστατεύοντας το εκκλησάκι από τον εχθρό, και το σπαθί έμεινε στον τοίχο. Γοητευμένος από αυτές τις ιστορίες των μοναχών σε Rocamadour τράβηξε πολλούς προσκυνητές που επανέλαβε την ιστορία του σπαθιού Roland ο ένας τον άλλον, και έτσι το μύθο εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο παρεκκλήσι του σπαθιού δεν είναι ο θρυλικός Durandal, Roland που τρομοκράτησε τους εχθρούς του. Ο διάσημος ιππότης του Καρλομάγνου πέθανε 15ης Αυγούστου στη μάχη των Βάσκων 778 ετών στο φαράγγι Ronsevalskom, που βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα από Rocamadour και φήμες «Durandal» εδραιωμένη στον τοίχο, άρχισαν να εμφανίζονται μόνο στα μέσα της ΧΙΙ-ου αιώνα, σχεδόν ταυτόχρονα με την γράφοντας «Τραγούδι του Roland». Οι μοναχοί απλώς επικοινωνήστε με το όνομα Roland με το σπαθί, για να εξασφαλίσει μια σταθερή ροή των προσκυνητών. Αλλά απορρίπτοντας την έκδοση του Roland όπως ο ιδιοκτήτης της λεπίδας, οι ειδικοί δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα σε αντάλλαγμα - σε ποιον ανήκε, κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ένα μυστήριο.

Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει σπαθί στο παρεκκλήσι - το 2011, είχε αφαιρεθεί από τον τοίχο και εστάλη στο Παρίσι Μουσείο του Μεσαίωνα. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι στα γαλλικά η λέξη «Durandal» είναι θηλυκό, έτσι ώστε Roland είχε κατά πάσα πιθανότητα για το σπαθί του δεν είναι μια φιλική αγάπη, και ένα πραγματικό πάθος και ήταν απίθανο να ρίξει την αγαπημένη του στον τοίχο.

4. αιμοδιψή Muramasa λεπίδες

Muramasa - διάσημο ιαπωνικό ξιφομάχος και σιδεράς, ο οποίος έζησε τον XVI-ου αιώνα. Σύμφωνα με το μύθο, Muramasa προσευχήθηκε στους θεούς, έτσι ώστε να έδωσε λεπίδες του αιμοσταγούς και καταστροφική δύναμη. Δάσκαλος έκανε μια πολύ καλή σπαθί, και οι θεοί σέβεται το αίτημά του με την τοποθέτηση κάθε λεπίδα δαιμονικό πνεύμα της καταστροφής όλων των ζωντανών οργανισμών.

Πιστεύεται ότι αν γύρω από το σπαθί Muramasa μεγάλη συγκέντρωση σκόνης, μπορεί να προκαλέσει τον ιδιοκτήτη για τη δολοφονία ή αυτοκτονία ως ένας τρόπος «για να μεθύσουν» του αίματος. Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες για τους κατόχους Muramasa των σπαθιά που ήταν τρελός και σκότωσε πολλούς ανθρώπους. Μετά από μια σειρά από ατυχήματα και δολοφονίες που συνέβησαν στην οικογένεια του διάσημου Shogun Tokugawa Ieyasu, αυτό το δημοφιλές φήμες που σχετίζονται με την κατάρα της Muramasa, η κυβέρνηση ανακοίνωσε Λεπίδα Μάστερ εκτός νόμου, και οι περισσότεροι από αυτούς καταστράφηκαν. Είναι δίκαιο να πούμε ότι Muramasa Σχολή - είναι μια ολόκληρη οικογένεια οπλουργούς, η οποία διήρκεσε περίπου έναν αιώνα, οπότε η ιστορία του «πνεύματος της δαιμονικής bloodlust,» οχυρωμένοι στο σπαθί, όχι περισσότερο από ένα μύθο. λεπίδες κατάρα, κατασκευασμένο από δασκάλους του σχολείου, ήταν παράδοξο κι αν ακούγεται, εξαιρετική ποιότητα τους. Πολλοί έμπειροι πολεμιστές επέλεξαν τα ξίφη τους και τους άλλους, προφανώς λόγω της ικανότητας και την ευκρίνεια τους λεπίδα Muramasa, πιο συχνά κερδίζει.

5. Honjo Masamune

Σε αντίθεση με αιμοδιψή σπαθιά Muramasa, λεπίδες γίνει κύριος Masamune, σύμφωνα με το μύθο, προικισμένο στρατιώτες ηρεμία και σοφία. Σύμφωνα με το μύθο, για να μάθετε οποίων οι λεπίδες είναι καλύτερη και πιο έντονη, Muramasa και Masamune μείωσε το σπαθί του στη Lotus ποταμό. Λουλούδια αποκαλύπτουν την ουσία του καθενός από τους κυρίους: Masamune λεπίδα ξίφους δεν τους προκαλούν όχι μόνο το μηδέν, γιατί λεπίδες του είναι να μην βλάψουν το αθώο, αλλά το έργο του Muramasa, από την άλλη πλευρά, αν η ίδια προσπάθησε να κόψει τα λουλούδια σε μικρά κομμάτια, που δικαιολογεί τη φήμη της.

Φυσικά, αυτό είναι καθαρή μυθοπλασία - Masamune έζησε σχεδόν δύο αιώνες νωρίτερα οπλοποιοί Muramasa Σχολή. Ωστόσο, Masamune ξίφη είναι πραγματικά μοναδικό: το μυστικό της αντοχής τους δεν μπορεί να αποκαλύψει μέχρι τώρα, ακόμη και με τη χρήση των τελευταίων τεχνολογιών και μεθόδων.

Όλα τα σωζόμενα οδηγός λεπίδες είναι ένας εθνικός θησαυρός της Ιαπωνίας και είναι καλά φυλαγμένο, αλλά το καλύτερο από αυτούς, Honjo Masamune, παραδόθηκε στα αμερικανικά στρατεύματα φέρνει στο νου Baymoru (Colde Bimor) μετά την παράδοση της Ιαπωνίας στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, και τώρα η τύχη του είναι άγνωστη. Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μια μοναδική λεπίδα, αλλά μέχρι στιγμής, δυστυχώς, μάταια.

6. Zhuayoz

Zhuayoz λεπίδα (σε μετάφραση από τα γαλλικά «Joyeuse» - .. «Joyful»), σύμφωνα με το μύθο, ανήκε στον ιδρυτή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου, και για πολλά χρόνια τον εξυπηρέτησε πιστά. Σύμφωνα με το μύθο, θα μπορούσε μέχρι και 30 φορές την ημέρα για να αλλάξετε το χρώμα της λεπίδας και τη φωτεινότητα του ήλιου της εκλείψει. Επί του παρόντος, υπάρχουν δύο λεπίδες που θα μπορούσε να χειριστεί το περίφημο μονάρχη.

Ένας από αυτούς, για πολλά χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως στέψη σπαθί των Γάλλων βασιλέων, φυλάσσονται στο Μουσείο του Λούβρου, και ήταν για εκατοντάδες χρόνια συζήτηση συνεχίζεται για το αν η πλευρά του Καρλομάγνου πραγματικά έπιασε το λαιμό. ραδιοχρονολόγηση δείχνει ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια: Αποθηκεύστε το παλιό τμήμα του συνόλου στο σπαθί του Λούβρου (τα τελευταία εκατό χρόνια έχει επανειλημμένα αναδιατυπωθεί και να αποκατασταθεί) μεταξύ του Χ-ου και XI-ου αιώνα, μετά το θάνατο του Καρλομάγνου (αυτοκράτορας πέθανε το 814 ο έτος). Ορισμένοι πιστεύουν ότι το σπαθί έγινε μετά την καταστροφή του Zhuayoza και είναι ένα ακριβές αντίγραφο, ή υπάρχει σε ένα μέρος του «Καλού».

Ένας άλλος υποψήφιος για την υπαγωγή στο θρυλικό βασιλιά είναι η λεγόμενη σπαθί του Καρλομάγνου, η οποία είναι τώρα σε ένα από τα μουσεία της Βιέννης. Σχετικά με το χρόνο των γνωμοδοτήσεων κατασκευής των εμπειρογνωμόνων της διαφέρουν, αλλά πολλοί παραδέχονται ότι ακόμα θα μπορούσε να ανήκει στον Carl, πιθανότατα άρπαξε το όπλο ως ένα τρόπαιο κατά τη διάρκεια ενός από τα ταξίδια τους στην Ανατολική Ευρώπη. Φυσικά, αυτό δεν είναι το περίφημο Zhuayoz, αλλά, παρ 'όλα αυτά, το σπαθί δεν έχει καμία αξία ως ιστορικό τεχνούργημα.

7. Ξίφος του Αγίου Πέτρου

Υπάρχει ένας θρύλος που η λεπίδα, η οποία αποτελεί μέρος της έκθεσης του μουσείου της πολωνικής πόλης του Πόζναν - τίποτα σαν ένα σπαθί, το οποίο ο απόστολος Πέτρος κόψει το αυτί του δούλου του αρχιερέα κατά τη στιγμή της σύλληψης του Ιησού στη Γεθσημανή. Αυτό το σπαθί στο 968, το έτος έφερε στην Πολωνία Επίσκοπος της Ιορδανίας, που όλοι σίγουροι ότι η λεπίδα ανήκε στον Πέτρο. Οι υποστηρικτές αυτού του μύθου πιστεύεται ότι το σπαθί έχει σφυρηλατηθεί κατά την έναρξη της Ι-ου αιώνα, κάπου στις ανατολικές παρυφές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Οι περισσότεροι ερευνητές, όμως, πιστεύουν ότι το όπλο γίνεται πολύ αργότερα από τα γεγονότα που περιγράφονται στη Βίβλο, επιβεβαιώνει την ανάλυση του μετάλλου από το οποίο έλιωσε το σπαθί και λεπίδα τύπου «Falchion» - κατά τις ημέρες των αποστόλων από αυτά τα ξίφη είναι απλά δεν γίνεται, εμφανίστηκαν μόνο στην XI-ου αιώνα .

8. Wallace Sword

Σύμφωνα με το μύθο, ο Sir William Wallace, διοικητής και ο ηγέτης των Σκωτσέζων στον αγώνα για την ανεξαρτησία από την Αγγλία, μετά τη νίκη στη Μάχη του Στέρλινγκ obtyanuli τη λαβή του σπαθιού του, δερμάτινα ταμίας Hugh de Kressingema ασχολούνται με τη συλλογή των φόρων για τους Βρετανούς. Πιθανώς το ατυχές ταμίας είχε πριν από το θάνατό μέσα από πολλές φοβερές λεπτά, γιατί εκτός από τον λαιμό Wallace κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό με το περίβλημα και το σπαθί του ιμάντα.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, Wallace έκανε την δερμάτινη ζώνη σπαθί μόνο, αλλά για να πω κάτι με βεβαιότητα αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι μετά από αίτημα του βασιλιά James IV του σπαθιού Σκωτία έχει υποστεί αλλοίωση - Παλιά τελειώματα φθαρμένα σπαθί αντικαταστάθηκε από μια πιο αρμόζει αυτό το μεγάλο τεχνούργημα.

Πιθανώς ο Sir William πραγματικά θα μπορούσε να διακοσμήσετε το όπλο Ταμίας του δέρματος του: ως πατριώτης της χώρας του, μισούσε προδότες συνεργαζόμενοι με τους κατακτητές. Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη γνώμη - πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ιστορία επινοήθηκε από τους Βρετανούς για να δημιουργήσετε έναν μαχητή για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, την εικόνα ενός αιμοσταγούς τέρατος. Η αλήθεια που πιθανόν ποτέ δεν θα μάθουμε.

9. Σπαθί του βασιλιά Goujian του Yue

Το 1965, σε ένα από τα αρχαία κινεζική τάφους, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα σπαθί, το οποίο, παρά την υγρασία του γύρω για πολλά χρόνια, δεν υπήρχε ένας κόκκος της σκουριάς - τα όπλα ήταν σε άριστη κατάσταση, ένας από τους επιστήμονες ακόμη κοπεί το δάχτυλό του, όταν είμαι έλεγχο την ευκρίνεια της λεπίδας. Έχοντας μελέτησε προσεκτικά το εύρημα, οι ειδικοί σημείωσε με έκπληξη ότι δεν ήταν μικρότερη από 2, 5 χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με την πιο κοινή εκδοχή, το ξίφος ανήκε στον βασιλιά Goujian του Yue - ένα από τα Vanir (κυβερνήτες) του βασιλείου του Yue κατά τη διάρκεια Vosen και το φθινόπωρο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η λεπίδα αναφέρθηκε σε ένα χαμένο έργο για την ιστορία του βασιλείου. Σύμφωνα με έναν μύθο, ο βασιλιάς Goujian του Yue πίστευαν ότι το σπαθί μόνο αξίζει τον κόπο όπλο στη συλλογή του, και σε μια άλλη παράδοση λέει ότι το σπαθί είναι τόσο όμορφο που θα μπορούσε να δημιουργηθεί μόνο με κοινές προσπάθειες του Ουρανού και της Γης.

Sword τέλεια διατηρημένο αποκλειστικά μέσα από την τέχνη των αρχαίων κινεζικών οπλουργούς: λεπίδα κατασκευάζεται από ανοξείδωτο κράμα που εφευρέθηκε από αυτούς, και το περίβλημα αυτού του όπλου τόσο σφιχτά πάνω στη λεπίδα που η πρόσβαση αέρα έχει σχεδόν αποκλειστεί.

10. Semizuby ξίφος

Αυτό το εξαιρετικά όμορφο λεπίδα βρέθηκε το 1945 σε ένα Σίντο ιερό Isonokami Παρεκκλήσι (ιαπωνική πόλη της Tenri). Sword είναι πολύ διαφορετικό από το συνηθισμένο για εμάς ένα κρύο χάλυβα από τα σκατά του Ανατέλλοντος Ηλίου, πρώτα απ 'όλα, μια σύνθετη μορφή λεπίδας - σε αυτό υπάρχουν έξι περίεργες παραφυάδες, και η έβδομη είναι προφανώς θεωρείται η κορυφή της λεπίδας - έτσι βρήκε το όπλο ονομάστηκε Nanatsusaya-δεν-Tachi (στη λωρίδα . με Jap -. "Semizuby σπαθί").

Το σπαθί κρατήθηκε σε άθλιες συνθήκες (που είναι πολύ ασυνήθιστο για τα ιαπωνικά), έτσι ώστε η κατάστασή τους αφήνει πολύ από το επιθυμητό. Στη λεπίδα υπάρχει επιγραφή, σύμφωνα με την οποία ο κυβερνήτης της Κορέας έχει παρουσιάσει αυτό το όπλο σε έναν από τους Κινέζους αυτοκράτορες.

Περιγραφή του ακριβώς τον ίδιο δίσκο που βρέθηκαν στο Nihon Shoki, το παλαιότερο έργο για την ιαπωνική ιστορία: σύμφωνα με το μύθο, semizuby σπαθί ήταν ένα prepodneson δώρο ημι-μυθικό αυτοκράτειρα Jingu.

Έχοντας μελέτησε προσεκτικά το σπαθί, οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, κατά πάσα πιθανότητα, αυτό είναι το θρυλικό τεχνούργημα, δεδομένου ότι η προβλεπόμενη ώρα της δημιουργίας του συμπίπτει με τα γεγονότα που περιγράφονται στην Nihon Shoki, εκτός αναφέρεται επίσης το ιερό Isonokami Παρεκκλήσι, έτσι ώστε το λείψανο απλά να υπάρχουν περισσότερα από 1, 5 χιλιάδες χρόνια μέχρι που βρέθηκε.

11. Tyson

Όπλα που ανήκε στη θρυλική ισπανική ήρωα Rodrigo Diaz de Vivar, πιο γνωστό ως El Cid Campeador, σήμερα βρίσκεται στην πόλη του καθεδρικού ναού του Μπούργκος και θεωρείται ένας εθνικός θησαυρός της Ισπανίας.

Μετά το θάνατο των όπλων του Σιντ έπεσε στα χέρια των προγόνων του ισπανικού βασιλιά Ferdinand ΙΙ της Αραγονίας, και τον διαδέχτηκε ο βασιλιάς του έδωσε το λείψανο στο Marquis de falces. Οι απόγονοι του Μαρκησίου του εκατοντάδες χρόνια πολύτιμες τεχνούργημα, και το 1944 με την άδεια του σπαθιού έγινε μέρος της έκθεσης της Βασιλικής Στρατιωτικό Μουσείο στη Μαδρίτη. Το 2007, η χρονιά του ιδιοκτήτη σπαθί που πωλούνται με τις αρχές της περιοχής της Καστίλλης και Λεόν για $ 2 εκατομμύρια, και τον παρέδωσαν στον καθεδρικό ναό, όπου βρίσκεται ο τάφος του El Cid.

Οι υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού βλάψει τις πωλήσεις του ξίφους, και άρχισαν να διαδίδουν πληροφορίες που είναι μεταγενέστερη πλαστογραφία, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την de Vivar. Ωστόσο, μια προσεκτική ανάλυση επιβεβαίωσε ότι παρόλο που φοριέται «φυσική» όπλα λαιμό στο XVI-ου αιώνα αντικαταστάθηκε από ένα άλλο, η λεπίδα γίνεται στο ΧΙ-ου αιώνα, αυτό είναι σίγουρα το ξίφος ανήκε στον ήρωα.

12. Ulfbert

Στην εποχή μας, όπως σπαθιά σχεδόν ξεχαστεί, αλλά στο Μεσαίωνα η λέξη «ulfbert» εχθροί των Βίκινγκς βιώσει πραγματική φρίκη. Τιμή να έχει τέτοια όπλα ανήκαν αποκλειστικά σκανδιναβικές ελίτ ένοπλες δυνάμεις, γιατί ulfberty ήταν πολύ ισχυρότερη από ό, τι τα άλλα ξίφη του χρόνου. Τα περισσότερα από τα μεσαιωνικά κρύο χάλυβα πετάχτηκε έξω από το εύθραυστο χάλυβα χαμηλών εκπομπών άνθρακα στο οποίο έχει προστεθεί σκωρίας, και οι Βίκινγκς για τα ξίφη τους αγόρασε το Ιράν και το Αφγανιστάν χωνευτήρι χάλυβα, η οποία είναι πολύ ισχυρότερη.

Ποιος ξέρει ποιος αυτό Ulfbert, και αν μαντέψει ο πρώτος που θα δημιουργήσει, όπως ξίφη, αλλά ότι ήταν σχετικά με το στίγμα της ξίφη κατασκευάζονται στην Ευρώπη από το Ιράν και του Αφγανιστάν μέταλλο. Ulfberty - ίσως το πιο τέλειο κρύο νωρίς τα όπλα του Μεσαίωνα, πολύ μπροστά από την εποχή του. Συγκρίσιμα λεπίδες δύναμη άρχισε να μαζική παραγωγή στην Ευρώπη μέχρι το δεύτερο μισό του XVIII-ου αιώνα έως τις αρχές της παγκόσμιας βιομηχανικής επανάστασης.