Παλμύρα - μια μεγάλη πόλη στην έρημο

Παλμύρα ήταν κάποτε μια ακμάζουσα πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Βασισμένο σε μια όαση στην έρημο, η πόλη παίρνει το όνομά του από τους φοίνικες αυξανόμενη γύρω.

Τώρα είναι ένα μικρό χωριό, όλοι οι κάτοικοι ασχολούνται με την εξυπηρέτηση των τουριστών, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν διανυκτερεύουν. Στο χωριό, αλλά έχει όλα τα tsivillizatsii οφέλη: κανονικό ξενοδοχείο, wi-fi, ζεστό νερό και μπύρα είναι προς πώληση παράνομα.

Όταν φτάσαμε στην Παλμύρα, ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Μετά από μια σύντομη βροχή στην έρημο του Wadi Rum, δεν ήμουν έκπληκτος τίποτα (παρουσίαση σχολείο μου σχετικά με τους ανέμους της ερήμου ήταν διαλύσει περισσότερες από αυτές τις ερήμους). Ελπίζοντας ότι τα σύννεφα θα είναι το βράδυ με ένα καλό φως, αλλά έχουν φύγει, οπότε είναι αρκετά διάρκεια της ημέρας το προσωπικό. Είναι Αψίδα του Θριάμβου.

Θέλετε να γιορτάσουν την Πρωτοχρονιά σε ένα μαγικό Βαυαρία; Το χιονοδρομικό κέντρο, στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού της Γερμανίας - Διαλέξτε μια περιοδεία εδώ, εγγυόμαστε τις καλύτερες τιμές για ξενοδοχεία στο θέρετρο!

Ο κεντρικός δρόμος της ρωμαϊκής πόλης δεν ήταν άμεση. Σε μια γωνία και δεν υπήρχε η Αψίδα του Θριάμβου. Ήταν τριγωνικό, έτσι ώστε ο δρόμος από τη μία πλευρά και από την άλλη κάθετα προς την είσοδο του τόξου. Πρόκειται για ένα δύσκολο τεχνική που εφευρέθηκε από τον αρχιτέκτονα για να ισιώσει οπτικά στους δρόμους.

Σχεδόν ολόκληρη η επικράτεια της αρχαίας Παλμύρας είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή. Ωστόσο, ο ναός της περιοχής θεού Bel τη νύχτα είναι κλειστή. Πίσω από τα τεράστια τείχη μπορεί να υπάρχει μόνο το απόγευμα και μόνο denyuzhku. Αυτά είναι τα ερείπια των κτιρίων και γκαλερί γύρω από το ναό.

Αξίζει να σταματήσει και να δώσει κάποια εξήγηση. Σύμφωνα με το μύθο, Παλμύρα ιδρύθηκε από τον βασιλιά Σολομώντα ως το καλύτερο προπύργιο ενάντια στις επιθέσεις των ορδών των αραμαϊκά στην κατοχή του. Ναβουχοδονόσορα, όταν η εισβολή της Ιερουσαλήμ, για να το καταστρέψει, αλλά σύντομα, χάρη στην ευνοϊκή θέση της μεταξύ της Μεσογείου από τη μία πλευρά, και την κοιλάδα του Ευφράτη, από την άλλη πλευρά, ήταν και πάλι ξαναχτίστηκε και έχει γίνει ένας παράδεισος για το εμπόριο τροχόσπιτα και στοιβασία των εμπορευμάτων στο δρόμο τους από τη Δύση προς την Ανατολή και το αντίστροφο. Στην Παλμύρα είχαν θεούς τους, μεταξύ των οποίων ήταν ο Μπαλ. Του μια μεγάλη ναός χτίστηκε. Όταν οι Ρωμαίοι δηλώσει Παλμύρα αποικία τους, δεν καταστρέφουν τις υφιστάμενες ναούς εντελώς. Απλά Bela ταυτίζεται με τον Δία και ελαφρώς ανοικοδομήθηκε ο ναός τον δικό του τρόπο. Ερείπια του ναού του Bel.

Ο κεντρικός δρόμος της πόλης ξεκίνησε το ναό του Bel. πρώτη σειρά του γίνεται στην καμάρα Arc. Η δεύτερη φορά που ο δρόμος αλλάζει κατεύθυνση κατά περίπου 300 μέτρα. Σε αυτό το μέρος χτίστηκε τετράπυλο. Εδώ είναι η φωτογραφία φωτίζεται από τον ήλιο που δύει.

Sunset τα ερείπια.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά ένα μέρος από τα ερείπια αναμμένα τη νύχτα. Λειτουργεί καλά, αν το 30% των προβολέων (θεωρητικά θα πρέπει να φωτίζει ολόκληρη την κεντρική κιονοστοιχία), αλλά ακόμη και αυτό ήταν μια καλή είδηση :)

Αψίδα του Θριάμβου, η κιονοστοιχία πίσω από αυτό είναι το κεντρικό δρόμο. Σε απόσταση μπορεί να δει στο βουνό ακρόπολης, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα (δηλ. Ε Ήδη στην ισλαμική εποχή).

Είδος αψίδων προς το ναό της Bel.

Και πάλι, Arch :)

Και πάλι ναού Bela. Μπορεί να φαίνεται ότι ο τοίχος είναι αρκετά σοβαρές ζημιές και εύκολο να αναρριχηθεί μέσα από αυτό. Ωστόσο, με το χαμηλότερο σημείο αυτό είναι περίπου 3 ανθρώπινη βαρίδι ανάπτυξη με σφιχτά παρακείμενα ο ένας στον άλλο πέτρες. Υποψιάζομαι ότι αυτό είναι τώρα οι Άραβες έχουν προσπαθήσει προκειμένου να denyuzhku. Γενικά φαίνεται ότι ο ναός ήταν τεράστια.

Classic - καμάρα και ακρόπολη :)

Σε κάποιο σημείο που με Σεργκέι είχε την ιδέα να ανέβει σε κάποια ερείπια. Φορώντας ένα προβολέα φακοί, ανεβήκαμε με επιτυχία :) :) Σας αρέσει ακροδεξιά μπορεί κανείς να δει τα φώτα ενός σύγχρονου οικισμού.

Η θέα από το κεντρικό δρόμο στην αυγή (περίπου 4, το πρωί, το κρύο, παρεμπιπτόντως, να είναι) προς την πλευρά της αψίδας.

Στην κορυφή των στηλών διατηρούνται προβλέψεις. Στην αρχή νόμιζα ότι κατείχε το θόλο πάνω από το δρόμο, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον ήλιο. Αποδείχθηκε ότι ήταν χάλκινα αγάλματα των ηγεμόνων, των στρατιωτικών ηγετών και σε διακεκριμένους πολίτες. Bronze, ως συνήθως, κλέβουν και τήκεται, και οι προεξοχές ήταν. Ρίξτε μια προσεκτική ματιά - και έχουν άλλες φωτογραφίες.

Για μια όαση των αυξήσεων ήλιο.

Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να τρέξει για να πάρει την κλασική εμφάνιση στο πρωινό φως ...

Ξέρετε ποιο είναι το πιο cool πράγμα το πρωί γυρίσματα; Δεν τουρίστες, όχι ενοχλητική verblyudovodov και άλλα turistoobsluzhivateley.

Περάσαμε εντελώς μόνος μέσα από τα χαλάσματα. Ανατολή του ηλίου ψητό σιγά-σιγά τις πλάτες μας, ακόμα ντυμένος με σακάκι και termuhu (τη νύχτα υπάρχουν περίπου 5 και στο παραπάνω + 30 το απόγευμα!).

Κιονοστοιχία του κεντρικού δρόμου που οδηγεί στην τετράπυλο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην αρχαία Παλμύρα ήταν νερό. Λείψανα των κεραμικών σωλήνων μπορεί ακόμα να δει σε ορισμένες περιοχές του δρόμου. Βρίσκεται κατά μήκος της κιονοστοιχίας ενσωματωμένο μπάνιο τεχνίτες, τραβώντας πίσω πλευρά δρόμους.

Για παράδειγμα, μια τέτοια πλευρά του δρόμου. Και στέκομαι, όπως φαίνεται, στο μπάνιο :)

Tetrapylon. Μόλις στο εσωτερικό οι κίονες στις γωνίες ήταν αγάλματα.

Ο ναός Βάαλ Shamim.

Τώρα τυχαίνει να αποτύχει την πάροδο του χρόνου, και θα μεταφέρονται στο απόγευμα της ίδιας ημέρας. Στην πραγματικότητα, η ημέρα που θα γεμίσουν αυτό που έτρεξε το βράδυ. Μερικές φορές, έτρωγαν shawarma. Λοιπόν, μόλις περιπλάνηση μέσα από τα ερείπια μακριά από ομάδες τουριστών από τη Γαλλία, τις γιαγιάδες και οι παππούδες από τη Γερμανία.

Αν ανεβείτε στο λόφο της ακρόπολης, μπορείτε να δείτε το παρακάτω. Εύκολα ορατό κεντρικό δρόμο, 2-πλάσια αλλάζει κατεύθυνση. Σε πρώτο πλάνο (όπου τέλος του δρόμου) αξίας του στρατοπέδου του Διοκλητιανού. Στο βάθος είναι μια μικρή λωρίδα φοίνικες - αυτό είναι μια όαση. Και τότε - μια έρημος έρημο έρημο.

Η θέα από άλλο βουνό. Δικαίωμα Αψίδα του Θριάμβου, στο κέντρο του τα απομεινάρια μιας αγοράς, πίσω τους - αμφιθέατρο (είναι ελαφρώς αποκατασταθεί), τότε η κεντρική κιονοστοιχία, η όαση και η έρημος και πάλι.

Αν κοιτάξουμε από το βουνό προς την άλλη πλευρά, τότε ... είναι ένα τέτοιο λοφώδη βραχώδη έρημο.

Ο τρόπος του κόσμου, ότι το σώμα γεννιέται, ζει και πεθαίνει. Οι κάτοικοι της Παλμύρας, φυσικά, δεν ήταν εξαίρεση. Ήταν απαραίτητο να κάνουμε κάτι με το σώμα πάει σε έναν άλλο κόσμο. Για να γίνει αυτό, η χώρα χτίστηκε πύργους, στην οποία οι άνθρωποι θάφτηκαν. Σε ένα πυργίσκο θα μπορούσε να είναι αρκετά ορόφους και σε κάθε βάζουν πολλά φέρετρα. πύργους διακοσμημένους εσωτερικούς χώρους συχνά. Όπως το περίτεχνα σκαλισμένο οροφή.

Πολύ λίγες πύργους σώζονται πλήρως. Τώρα τα παιδιά παίζουν σε αυτές τις πέτρες.

Με το ηλιοβασίλεμα θα επιστρέψουμε στην πόλη. Αυτό agora.

Πάλι 100500 στήλες. Στήλη-στήλη-στήλη.

Θα ήταν επιθυμητό να προσπαθήσει να αφαιρέσει τον ουρανό ηλιοβασίλεμα. Πηγαίνουν στο μέτρο του δυνατού, πήρα τηλεφακό :)

Είναι ακρόπολη. Θέλω να πω ότι δεν έγραψε τίποτα. Είναι δυνατόν να αυξηθεί και να πάει. Αλλά βαρεθεί εκεί, και στην είσοδο πωλούν όλα τα είδη των τουριστικών σκουπίδια.

Τα ξημερώματα, εξακολουθούν να θέλουν να κάνουν ένα ναό του Bel. Έπρεπε να δούμε, όπου μπορείτε να ανεβείτε έναν τοίχο. Βρήκαμε κάποια περίπτερο φρουρά, και συνδέονται με τον τοίχο. Ανέβηκε. Στη στέγη αποδείχθηκε σπασμένα γυαλιά, vtsementirovannoe σε πέτρες. Αλλά είναι ήδη Stoch - προφανώς οι άνθρωποι ανεβαίνει. Ένα κουτί με άμμο να κάνουν τη δουλειά τους.