Ποιος ωφελήθηκε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, για τη διατήρηση των οποίων, βάσει των γενικών Σοβιετικής δημοψηφίσματος το 1991 λειτούργησε ως 78% του πληθυσμού, προκάλεσε την κατάρρευση της οικονομίας σε όλες τις δημοκρατίες της Ένωσης. Παρά τη φαινομενική ομοφωνία στα αποτελέσματα της έρευνας, διαιρούμενο οι σοσιαλιστικό κράτος φυγόκεντρες δυνάμεις είναι πολύ ισχυρή, και οι τοπικές αρχές των χωρών της Βαλτικής, την Αρμενία, τη Γεωργία και τη Μολδαβία για να εμποδίσουν τη λαϊκή βούληση, πιστεύοντας ότι θα επωφεληθούν από την κατάρρευση της Ένωσης.

Αδιανόητο μόλις 10-15 χρόνια πριν από την ΕΣΣΔ κατέρρεε τα γεγονότα προκλήθηκαν από την αποδυνάμωση της ιδεολογικής συνιστώσα της αναδιάρθρωσης, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος. Αντιμετωπίζοντας τη λογοκρισία και τη δημοσιότητα που εκδίδονται από πολλές από τις αντιφάσεις του σοβιετικού συστήματος, το οποίο μέχρι τότε ήταν κρυμμένο πίσω από δογματική στάση. Παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα του 1977, και περιελάμβανε το «δικαίωμα της ελεύθερης αποσχιστεί από την ΕΣΣΔ» για κάθε δημοκρατία Ένωση, κανείς πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 δεν τολμούν να συζητήσουν σοβαρά το θέμα δημοσίως για το φόβο των πιθανών αντιποίνων.

Η ελευθερία του λόγου έχει προκαλέσει δημόσια μάζα, και ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 1988, το Ανώτατο Σοβιέτ της Εσθονίας SSR, η πρωτοκαθεδρία των τοπικών νόμων της Allied προκάλεσε «παρέλαση των κυριαρχιών». Αξίζει να σημειωθεί ότι στις δημοκρατίες της Βαλτικής, πολλοί πολίτες ρωσόφωνη πιστεύεται ότι το όφελος από την οικονομική ευημερία του αναμένεται μετά την ανεξαρτησία και την τοπική πολιτική κίνηση, το λεγόμενο Λαϊκό Μέτωπο δεν είχε ακόμη ξεκινήσει την πορεία του εθνικισμού.

Ισχύς και ακίνητα

Οι περισσότερες διαφωνίες το 1990 μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των Δημοκρατιών σχετικά με τον αγώνα για την ανακατανομή της εξουσίας υπέρ των τελευταίων και της ιδιοκτησίας. Οι τοπικοί ηγέτες υποστήριξε «κυριαρχίας», το οποίο αναφέρεται στην πλήρη δικαίωμα διάθεσης των εθνικών περιουσιακών στοιχείων. Το ομοσπονδιακό σύστημα της ΕΣΣΔ, σε μεγάλο βαθμό λόγω της οποίας Ένωση κατέρρευσε περισσότερο ή λιγότερο αναίμακτη οφείλεται σε σαφώς καθορισμένα όρια, ανέλαβε κυβερνητικά όργανα, στελεχωμένο από ντόπιο προσωπικό. Τα περισσότερα από τα αυτονομιστικά κινήματα σε διαφορετικό βαθμό, προκλήθηκε από αυτό το κόμμα ελίτ - η εθνική ονοματολογία. Μαρξιστική ιδεολογία στη Σοβιετική Ένωση έπαιξε ένα κρίσιμο, ως εκ τούτου, έκκληση προς τους θεωρητικούς της δεν θα είναι περιττή. Παρά την απεχθή μορφή του Λέον Τρότσκι, τις γνώσεις του για θέματα εσωτερικής μικρή που είναι υπό αμφισβήτηση. Πίσω στη δεκαετία του 1930, έγραψε για την απειλή του εκφυλισμού του γραφειοκρατικού μηχανισμού του στρώματος σε μια ξεχωριστή κατηγορία, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης κατέστησε δυνατό. Απαλλαγμένοι από το κέντρο της πίεσης της τοπικής ελίτ ονοματολογία πήρε τεράστια δύναμη.

Παράδειγμα του Τουρκμενιστάν, στο πλαίσιο αυτό, το πιο αποκαλυπτικό: ο πρώην πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των Saparmurat Niyazov έγινε μετά το 1991 σε Turkmenbashi ( «το κεφάλι του Τουρκμενιστάν»), του οποίου η λατρεία της προσωπικότητας στην κλίμακα της έχει μικρή παράλληλη στη σύγχρονη ιστορία. Σε διάφορους βαθμούς, ο κανόνας της πρώην Σοβιετικής ονοματολογία και τα συνδεδεμένα μέρη, δεν είναι αποκλειστικά για τις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, αλλά και για ολόκληρο το μετασοβιετικό χώρο.

Η θρησκευτική και καλλιέργεια

Συμφωνώ Belovezhskoe, στην πραγματικότητα σημαίνει το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, στην πραγματικότητα, παρουσιάστηκε ως την κατάργηση των υπογραφόντων δεν, αλλά ως μια μεταμόρφωση του πρώην κράτους της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ). Ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της Ένωσης έχει επίσης παρατηρηθεί μια αναβίωση των εθνικών πολιτισμών και θρησκειών, οι οποίες θεωρήθηκαν κατέρρευσε ιδεολογία ως «το όπιο του λαού» και ένα απομεινάρι του παρελθόντος, εμποδίζοντας τη δημιουργία της νέας σοβιετικής άνθρωπο.

Επιστροφή στην περεστρόικα στην ΕΣΣΔ, ένας σημαντικός αριθμός των περιοχών εμφανίστηκε περιοδικών στις τοπικές κουλτούρες, καθώς υπήρξε αύξηση της εθνικής συνείδησης. Ακόμη και στη Λευκορωσία, η οποία είναι η τοπική διανόηση δικαίως αποκαλείται «πολύ Σοβιετική» όλων των δημοκρατιών, στο τέλος του 1980-1990-s άρχισε να αυξάνεται από εθνικιστικές δυνάμεις. Προέρχεται στη διαδικασία εξυγίανσης με την εκπαίδευση των οργανώσεων νεολαίας του «ντόπιοι» ( «Local»), τάσσονται υπέρ της Λευκορωσίας γλώσσα και λογοτεχνία, καθώς και τη μελέτη λαογραφία. Αλλά στο τέλος στις αρχές του 1990, το Λαϊκό Μέτωπο της Λευκορωσίας συγκεντρώθηκαν σε ένα συλλαλητήριο στο Μινσκ περίπου 100 χιλιάδες συμπαθούντες «εθνική αναγέννηση». Στις άλλες δημοκρατίες της διαδικασίας πήρε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό, τι στη Λευκορωσία. Θρησκευτικές αναγέννηση σε όλες τις γωνιές της Σοβιετικής Ένωσης μετά την κατάρρευση κερδίζει επίσης ορμή παντού εκκλησίες επέστρεψε εφόσον επιλεγεί ναούς. Παραδοσιακές πεποιθήσεις με κάθε χρονιά άρχισε να κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Έτσι, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1988, αριθμούσε 76 επισκοπές και 6, 8000 ενορίες, και το 2016 έγιναν 293 και 34, 7000, αντίστοιχα. Το Ισλάμ στην προγονική εδάφη τους έχει κερδίσει κανένα λιγότερη επιτυχία.

Διαχείριση

Η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας είχε αρνητικές συνέπειες, συμβάλλοντας σε πολλές εθνοτικές συγκρούσεις. Κάτοικος της Δημοκρατίας της ρωσόφωνης πληθυσμού βρίσκονται αντιμέτωποι με την ξενοφοβία, παίρνει πολλές μορφές: από την άγνοια άμεσες απειλές ασφαλείας. Ρωσική στα κράτη της Βαλτικής έχουν βιώσει προβλήματα με την απόκτηση ιθαγένειας, μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας στην περιοχή.

Τα συνθήματα της οικονομικής ανάπτυξης λόγω της αποσύνδεσης της Ένωσης είναι πολύ δημοφιλής στην περιοχή της Βαλτικής και, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, δεν είναι τόσο αβάσιμη. Μέχρι σήμερα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του πληθυσμού της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας ξεπεράσει τη Ρωσία. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι οι χώρες που κληρονόμησε από τη Σοβιετική Ένωση μια καλή υποδομή και εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό. Ταυτόχρονα, τα κράτη της Βαλτικής έχει αρνηθεί πολλές σοβιετικές επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες, να επικεντρώσει εκ νέου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει επενδύσει πολλά στην περιοχή. Η οικονομική ύφεση μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι χώρες της Βαλτικής έχουν ξεπεράσει σε έξι χρόνια. Οι δείκτες του Καζακστάν είναι επίσης πολύ καλή και αντιστοιχούν περίπου στη Ρωσία, οι άλλες περιφέρειες που υστερούν όσον αφορά τις θέσεις. Οι δικαιούχοι της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ ήταν επίσης πολυεθνικές εταιρείες (PepsiCo, η Daimler, η British American Tobacco, Royal Dutch Shell και πολλά άλλα), τα οποία βρίσκονται στις πρώτες αγορές Σοβιετικής Ένωσης και της βάσης πρώτων υλών, φέρνοντας ταυτόχρονα πολλά οφέλη των οικονομιών των πρώην σοβιετικών χωρών.