Το τρέιλερ δεν θα αγγίξει, ποδιές αριστερά: δρόμος του θανάτου του Στάλιν στην Αρκτική

• Το τρέιλερ δεν θα αγγίξει, ποδιές αριστερά: δρόμος του θανάτου του Στάλιν στην Αρκτική

Στα περίχωρα της Salekhard, πρωτεύουσα της Γιαμάλ-Νένετς Αυτόνομη Περιφέρεια, σχεδόν στο Αρκτικό Κύκλο βρίσκονται τα ερείπια ενός εγκαταλελειμμένου σιδηροδρομική γραμμή Salekhard - Ιγκάρκα, επίσης γνωστή ως θάνατος Σιδηροδρόμων, Δρόμος του Θανάτου και Dead Road. Το μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής σε ένα σχέδιο της σοβιετικής ηγεσίας ήταν να είναι περίπου 1300 χιλιομέτρων. Είχε προβλεφθεί ότι θα γίνει μέρος της σταλινικής transpolar εθνική οδό - σιδηροδρομικές γιγαντιαία κλίμακα, η οποία θα συνδέει το δυτικό και το ανατολικό τμήμα της Σιβηρίας, στην πόλη της Ίντα στη Δημοκρατία της Κόμι μέσω Salekhard που βρίσκεται στην όχθη της Yenisei να Ιγκάρκα. σχέδιο γραμμή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της κατασκευής του δρόμου.

Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στην κατασκευή των δρόμων, φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα εργασίας gulag, όπου για να στείλετε καταδικαστεί για πολιτικά εγκλήματα. Ωστόσο, για πολιτικά εγκλήματα σε εκείνες τις ημέρες που αποδίδεται πολύ ευρύ φάσμα παραβιάσεων του νόμου, από τα γραπτά του ανακριβή από την άποψη των αρχών του ποιήματα και να παραμείνουν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης για να κλέψουν τα παντζάρια να ταΐσουν πεινασμένα παιδιά. Αυτοί οι άνθρωποι κλήθηκαν εχθροί του λαού, και να σταλεί στα στρατόπεδα Γκούλαγκ, όπου οι φυλακισμένοι βιώσει αμέτρητες δυσκολίες και υποβάλλεται σε τρομερή κακοποίηση.

Τα αρχικά σχέδια περιλαμβάνεται η κατασκευή ενός λιμανιού στην Salekhard για Ob River και την εφαρμογή των μεταφορών για τις προμήθειες νερού σε μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις, όπως εργοστάσιο νικελίου στην Norilsk. Ωστόσο, όταν κατέστη σαφές ότι οι εκβολές του ποταμού Ομπ είναι πολύ ρηχή για τα πλοία, αποφασίστηκε να οικοδομήσουμε μια θύρα στο Ιγκάρκα στον ποταμό Yenisei. Με τη βοήθεια του πρώτου μέρους για να συνδέσετε τη σχεδιαζόμενη γραμμή Salekhard Ιγκάρκα με δυνατότητα περαιτέρω επέκτασης του δρόμου από Igarki νοτιοανατολικά, προς τη σπονδυλική στήλη Trans.

Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική από τα σχέδια διαχείρισης. Παρά τα φιλόδοξα σχέδια του Στάλιν για να κατακτήσει τη φύση της Αρκτικής, η σιδηροδρομική γραμμή δεν ήταν ιδιαίτερη ζήτηση. Σιβηρίας εργοστάσιο είναι αρκετά αποδεκτή υπηρεσία υπάρχουσες σιδηροδρομικές γραμμές, περνάει πολύ πιο νότια, αλλά από το ίδιο το Αυτόνομος θύλακας των Γιαμάλων Νένετς ήταν πολύ απομονωμένες και αραιοκατοικημένες να ο δρόμος ήταν τόσο απαραίτητη.

Οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ σκληρή. Το χειμώνα η θερμοκρασία έπεσε στους -60 βαθμούς Κελσίου, και με τον άνεμο κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλα στο κόκκαλο. Το καλοκαίρι του γίγαντα σύννεφα φοβερό κουνούπια έφεραν μαζί τους ασθένειες και το θάνατο. Η τιμή της ζωής ήταν μικρή, και ξυλοδαρμοί ήταν συχνές, και να επιβιώσουν σε αυτές τις συνθήκες, μόνο η πιο ισχυρή, σταθερή και ισχυρή πνεύμα.

που δεν έχουν επιλυθεί σοβαρά τεχνικά προβλήματα που σχετίζονται με την τοποθέτηση του σιδηροδρόμου στο κέντρο της ηπειρωτικά. Λόγω της έλλειψης εξοπλισμού, υλικοτεχνικές δυσκολίες και η έλλειψη υλικών ποιότητας της εργασίας ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Γέφυρες κατέρρευσαν και meltwater και βροχοπτώσεις διαβρωθεί το ανάχωμα.

Με το θάνατο του Στάλιν το 1953, το έργο σταμάτησε. Με αυτή τη φορά, το ποσό των ανθρώπων που πήγαν στην κατασκευή του πολικού σιδηροδρόμων ήταν περίπου 42 δισεκατομμύρια Σοβιετική ρούβλια το 1953 (το οποίο είναι $ το 1950 περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ).

Είναι απίθανο ότι κάποια μέρα θα γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των ατόμων που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής των εργαζομένων. Πιστεύεται ότι περίπου το ένα τρίτο των θανάτων είχε λάβει μέρος στο εργοτάξιο.

​​